سیمرغ، پرنده‌ای اسطوره‌ای و افسانه‌ای ایرانی است که در ادبیات پارسی نقش بزرگی دارد. بسیاری از دانشمندان به بررسی این پرنده در اساطیر ایرانی و تطبیق آن با پرندگان دیگر مانند شاهین، گرودای هندی، وارغن و دیگران پرداخته‌اند. سیمرغ در داستان‌های شاهنامه نقش مهمی دارد و آشیانه‌اش در کوه اسطوره‌ای قاف قرار دارد. او دانا و خردمند است و از رازهای نهان آگاه است. او زال را پرورش می‌دهد و در نبرد رستم با اسفندیاررویین‌تن به او کمک می‌کند.
سیمرغ در ادبیات دیگر پارسی‌گویان نیز حضور دارد، مانند منطق الطیر عطار نیشابوری.نام سیمرغ از دو بخش marɘγo و saena تشکیل شده که به ترتیب به معنای مرغ و سی هستند. کلمه سی به معنای عقاب است و در نام سیندخت در شاهنامه باقی مانده است.سیمرغ یا سیرنگ، پرنده‌ای باشکوه و اسطوره‌ای است که در فرهنگ ایرانی جایگاه ویژه‌ای دارد.
این واژه فارسی مخفف “سین مرغ” است که در اوستا به صورت “مرغوسائنو” و در پهلوی “سین موروک” نامیده شده است. “سائنو” احتمالا نام یکی از حکمای معروف باستان ایران بوده که با سیمرغ ارتباط دارد.در قصه‌ها و افسانه‌های ایرانی، هدهد سلیمان ۳۰ پرنده را به منطقه‌ای می‌برد که سیمرغ در آنجا ظاهر می‌شود. (داستان هدهد سلیمان و سیمرغ)
بدون دیدگاه